پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت

کاشت ایمپلنت دندان یکی از راه‌حل‌های مؤثر برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است. برای موفقیت در این فرآیند، وجود مقدار کافی استخوان در فک ضروری است. در برخی موارد، به دلیل تحلیل استخوان ناشی از بیماری‌های لثه، عفونت یا مدت طولانی بدون دندان بودن، استخوان کافی برای پشتیبانی از ایمپلنت وجود ندارد. در این شرایط، پیوند استخوان فک به‌عنوان مرحله‌ای مهم پیش از کاشت ایمپلنت توصیه می‌شود.

 

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت چیست؟

پیوند استخوان فک یک روش جراحی است که برای بازسازی یا تقویت استخوان فک استفاده می‌شود، به‌ویژه در مواردی که استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت دندان وجود ندارد. این فرایند به منظور فراهم کردن پایه‌ای محکم و پایدار برای ایمپلنت دندان انجام می‌شود.

 

چرا پیوند استخوان لازم است؟

برای کاشت ایمپلنت دندان، استخوان فک باید به اندازه کافی ضخیم و متراکم باشد تا بتواند ایمپلنت را نگه دارد. اگر فردی به دلایلی مانند:

• تحلیل استخوان به دلیل از دست دادن دندان برای مدت طولانی
• عفونت‌های دندانی که باعث تخریب استخوان شده‌اند
• بیماری‌های لثه شدید (پریودنتیت)
• یا آسیب‌های فک استخوان کافی نداشته باشد، پیوند استخوان ضروری است.

انواع پیوند استخوان و منابع مورد استفاده

پیوند استخوان در ایمپلنت دندان یکی از مراحل حیاتی برای افرادی است که استخوان کافی در فک خود ندارند تا ایمپلنت در آن به خوبی قرار گیرد. انواع پیوند استخوان بسته به شرایط بیمار، نوع نقص استخوان و اهداف درمانی، انتخاب می‌شود. در ادامه به بررسی انواع پیوند استخوان می‌پردازیم:

 

1. پیوند استخوان خودی (Autograft)

منبع استخوان: از بدن خود بیمار گرفته می‌شود، معمولاً از نواحی مانند چانه، فک پایین، لگن یا ساق پا.

مزایا: بهترین نوع پیوند به دلیل شباهت ژنتیکی و خطر کمتر پس زدن.

معایب: نیاز به جراحی اضافی برای برداشت استخوان.

 

2. پیوند استخوان هم‌گونه (Allograft)

منبع استخوان: از بدن اهداکننده (انسان دیگر) تهیه می‌شود و در آزمایشگاه‌ها پردازش می‌شود تا عاری از عفونت و قابل قبول برای بدن بیمار باشد.

مزایا: نیاز به جراحی ثانویه ندارد و دسترسی آسان‌تر.

معایب: احتمال کمتر پذیرش نسبت به استخوان خودی.

 

3. پیوند استخوان دگرگونه (Xenograft)

منبع استخوان: از حیوانات، معمولاً گاو یا خوک، به دست می‌آید و پردازش می‌شود.

مزایا: ساختار مناسبی برای رشد استخوان جدید فراهم می‌کند و دسترسی فراوان دارد.

معایب: مدت زمان بیشتری برای انطباق و بازسازی استخوان نیاز دارد.

 

4. پیوند استخوان مصنوعی (Alloplast)

منبع استخوان: مواد سنتزی مانند هیدروکسی آپاتیت، تری‌کلسیم فسفات یا ترکیبات دیگر که زیست‌سازگار هستند.

مزایا: بدون خطر انتقال بیماری و عدم نیاز به منابع انسانی یا حیوانی.

معایب: کارایی کمتر در مقایسه با استخوان‌های طبیعی.

 

5. روش ترکیبی (Composite Grafts)

در برخی موارد، ترکیبی از انواع مختلف پیوند استخوان برای دستیابی به بهترین نتیجه استفاده می‌شود. مثلاً ترکیب استخوان خودی با مواد مصنوعی یا هم‌گونه.

بهترین نوع پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت کدام است؟

بهترین نوع پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت به شرایط خاص بیمار، میزان تحلیل استخوان، محل کاشت ایمپلنت و هدف درمانی بستگی دارد. هر نوع پیوند مزایا و معایب خود را دارد و انتخاب نوع مناسب باید توسط دندانپزشک یا جراح فک و صورت پس از ارزیابی دقیق انجام شود.

اگر بیمار بتواند جراحی برداشت استخوان اضافی را تحمل کند و تحلیل استخوان شدید باشد، پیوند خودی (Autograft) بهترین گزینه است.

برای موارد کمتر پیچیده یا در صورت نیاز به جایگزین غیرتهاجمی، پیوند هم‌گونه (Allograft) یا پیوند مصنوعی (Alloplast) مناسب‌تر است.

انتخاب نوع پیوند به مهارت جراح، وضعیت کلی بیمار و محل کاشت ایمپلنت نیز بستگی دارد.

پیشنهاد می‌شود با دندانپزشک یا جراح فک و صورت مشورت کنید تا بر اساس تصاویر رادیولوژی و شرایط شما، بهترین تصمیم گرفته شود.

 

عمل پیوند استخوان برای چه افرادی ضروری است؟

عمل پیوند استخوان برای افرادی ضروری است که استخوان کافی در فک خود برای پشتیبانی و تثبیت ایمپلنت دندان ندارند. این مشکل معمولاً ناشی از تحلیل استخوان یا سایر عوامل مربوط به سلامت استخوان‌های فک است. در ادامه به جزئیات مواردی که این عمل ضروری می‌شود، اشاره می‌کنیم:

 

1. تحلیل استخوان به دلیل از دست دادن دندان

اگر دندانی به مدت طولانی کشیده یا افتاده باشد، استخوان فک در آن ناحیه به تدریج تحلیل می‌رود. این تحلیل باعث می‌شود تراکم و ضخامت استخوان برای کاشت ایمپلنت کافی نباشد.

2. بیماری‌های لثه (پریودنتیت پیشرفته)

بیماری‌های لثه پیشرفته می‌توانند به تحلیل استخوان فک منجر شوند. در مواردی که بیماری لثه باعث تخریب استخوان شده باشد، پیوند استخوان برای بازسازی ناحیه آسیب‌دیده ضروری است.

3. آسیب یا تروما به فک

ضربه‌های شدید یا تصادفات ممکن است باعث شکستگی یا تخریب استخوان فک شوند. برای بازسازی این نواحی و ایجاد پایه مناسب برای ایمپلنت، عمل پیوند استخوان لازم است.

4. نقایص مادرزادی یا مشکلات ساختاری

برخی افراد به دلیل نقص‌های مادرزادی یا مشکلات رشد فک، دارای استخوان ناکافی در ناحیه فک هستند. پیوند استخوان برای اصلاح این نواقص و آماده‌سازی فک برای کاشت ایمپلنت انجام می‌شود.

5. استخوان فک نازک یا کوتاه

اگر استخوان فک بیمار بسیار نازک یا کوتاه باشد (حتی بدون تحلیل)، ممکن است نتواند ایمپلنت را به طور پایدار نگه دارد. در این موارد، پیوند استخوان برای تقویت و افزایش حجم استخوان ضروری است.

6. مشکلات سینوسی (در فک بالا)

در فک بالایی، اگر سینوس‌ها بیش از حد به استخوان فک نزدیک باشند یا استخوان بین سینوس و دهان کافی نباشد، ایمپلنت قابل کاشت نیست. در چنین شرایطی، از روشی به نام لیفت سینوس همراه با پیوند استخوان استفاده می‌شود.

7. آمادگی برای بازسازی گسترده یا پروتزهای دندانی پیچیده

در برخی بیماران که نیاز به بازسازی کامل دهان دارند یا تعداد زیادی ایمپلنت می‌خواهند، پیوند استخوان برای تقویت فک ضروری است.

 

چه کسانی بیشتر در معرض نیاز به پیوند استخوان هستند؟

• افرادی که دندان‌های خود را مدت زیادی از دست داده‌اند.
• بیماران مبتلا به بیماری‌های لثه پیشرفته.
• افرادی با سابقه آسیب‌های فکی یا جراحی‌های فک.
• بیماران با تراکم استخوان پایین به دلیل عوامل ژنتیکی، تغذیه نامناسب یا بیماری‌های متابولیکی (مانند پوکی استخوان).

انواع جراحی پیوند استخوان

انواع جراحی پیوند استخوان در دندانپزشکی بسته به محل و میزان نقص استخوان، نوع ماده استخوانی استفاده‌شده و هدف درمان متفاوت است. در ادامه، انواع اصلی جراحی‌های پیوند استخوان در حوزه ایمپلنت دندان را توضیح می‌دهیم:

 

1. پیوند استخوان سوکت (Socket Preservation)

هدف: جلوگیری از تحلیل استخوان پس از کشیدن دندان.

روش: پس از کشیدن دندان، مواد پیوند استخوان در حفره دندانی قرار داده می‌شود تا تراکم استخوان حفظ شود.

کاربرد: برای آماده‌سازی ناحیه جهت کاشت ایمپلنت در آینده.

 

2. افزایش ارتفاع استخوان (Ridge Augmentation)

هدف: افزایش ارتفاع و ضخامت استخوان فک برای پشتیبانی از ایمپلنت.

روش: مواد پیوند استخوان در ناحیه باریک یا کوتاه فک قرار داده می‌شود.

کاربرد: در مواردی که تحلیل استخوان باعث شده فک توانایی پشتیبانی از ایمپلنت را نداشته باشد.

 

3. لیفت سینوس (Sinus Lift)

هدف: ایجاد فضای کافی بین استخوان فک بالا و سینوس برای کاشت ایمپلنت.

روش: سینوس بالایی فک با جابجایی غشای سینوس بالا برده می‌شود و مواد پیوند استخوان در این فضا قرار داده می‌شود.

کاربرد: برای ایمپلنت در ناحیه مولرهای فک بالا که استخوان کافی وجود ندارد.

 

4. پیوند استخوان بلوک (Block Bone Graft)

هدف: بازسازی نواحی با نقص شدید استخوان.

روش: یک قطعه استخوان (معمولاً از چانه یا لگن بیمار) به صورت بلوک در ناحیه موردنظر قرار داده می‌شود و با پیچ‌های کوچک تثبیت می‌شود.

کاربرد: برای نواحی که به حجم زیادی از استخوان نیاز دارند.

 

5. پیوند استخوان عمودی (Vertical Bone Augmentation)

هدف: افزایش ارتفاع استخوان در ناحیه فک پایین یا بالا.

روش: از تکنیک‌های خاص جراحی همراه با مواد پیوند استخوان استفاده می‌شود.

کاربرد: برای نواحی که ارتفاع استخوان به‌قدری کم است که ایمپلنت قابل تثبیت نیست.

 

6. پیوند استخوان افقی (Horizontal Bone Augmentation)

هدف: افزایش عرض استخوان فک برای کاشت ایمپلنت.

روش: مواد پیوند استخوان در عرض استخوان فک اعمال می‌شود.

کاربرد: در نواحی که فک باریک است و نمی‌تواند ایمپلنت را حمایت کند.

 

7. پیوند استخوان کوچک‌مقیاس (Minor Bone Grafting)

هدف: اصلاح نقص‌های کوچک در استخوان فک.

روش: با استفاده از مواد پیوند مصنوعی یا دگرگونه، ناحیه کم‌تراکم بازسازی می‌شود.

کاربرد: برای نقص‌های خفیف استخوان که نیازی به جراحی پیچیده ندارند.

 

8. جراحی هدایت‌شده بازسازی استخوان (Guided Bone Regeneration – GBR)

هدف: تحریک رشد استخوان جدید در ناحیه خاص.

روش: استفاده از غشاهای مخصوص برای جدا کردن ناحیه پیوند از بافت نرم و کمک به تشکیل استخوان.

کاربرد: در ترکیب با سایر تکنیک‌های پیوند استخوان برای نتایج بهتر.

 

9. پیوند استخوان همراه با ایمپلنت فوری

هدف: کاشت ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان و پیوند استخوان.

روش: ایمپلنت و مواد پیوند استخوان هم‌زمان در ناحیه قرار داده می‌شوند.

کاربرد: برای بیمارانی که تراکم استخوان متوسط دارند و می‌خواهند درمان سریع‌تر انجام شود.

 

انتخاب روش مناسب پیوند استخوان

انتخاب نوع جراحی پیوند استخوان به عوامل زیر بستگی دارد:

• شدت تحلیل استخوان
• محل ایمپلنت (فک بالا یا پایین)
• وضعیت سلامت بیمار
• زمان‌بندی درمان (آیا درمان فوری نیاز است یا به تعویق می‌افتد)

مشاوره با دندانپزشک متخصص و استفاده از تصویربرداری‌های دقیق مانند CBCT می‌تواند به انتخاب بهترین روش کمک کند.

 

نحوه پیوند استخوان در ایمپلنت دندان

پیوند استخوان در ایمپلنت دندان یکی از مراحل مهم برای افرادی است که استخوان کافی در فک خود برای نگهداری ایمپلنت ندارند. این فرآیند شامل مراحل مختلفی است که به‌صورت زیر انجام می‌شود:

1. ارزیابی اولیه بیمار

• دندانپزشک ابتدا وضعیت استخوان فک بیمار را با استفاده از رادیوگرافی سه‌بعدی (CBCT) بررسی می‌کند.
• میزان تحلیل استخوان، محل نقص و نیاز به پیوند مشخص می‌شود.
• وضعیت کلی سلامت بیمار ارزیابی می‌شود، از جمله بیماری‌های زمینه‌ای، مصرف داروها و سلامت دهان و دندان.

2. انتخاب نوع پیوند استخوان

• بسته به میزان و محل نقص استخوان، نوع ماده استخوانی و روش پیوند انتخاب می‌شود:
• استخوان خودی (Autograft)
• استخوان هم‌گونه (Allograft)
• استخوان دگرگونه (Xenograft)
• استخوان مصنوعی (Alloplast)
• در برخی موارد، از ترکیبی از این مواد استفاده می‌شود.

3. آماده‌سازی بیمار برای جراحی

• قبل از جراحی، ممکن است آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از عفونت تجویز شود.
• بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی (در موارد پیچیده‌تر) برای راحتی بیمار اعمال می‌شود.

4. مراحل جراحی پیوند استخوان

1. برش لثه:

• دندانپزشک لثه را در ناحیه مورد نظر برش می‌دهد و استخوان فک را نمایان می‌کند.

2. آماده‌سازی ناحیه استخوان:

• در صورت وجود عفونت یا بافت آسیب‌دیده، ابتدا آن ناحیه تمیز و پاکسازی می‌شود.

3. قرار دادن مواد پیوند:

• ماده استخوانی در محل نقص قرار داده می‌شود.
• بسته به نوع نقص، ممکن است از روش‌های زیر استفاده شود:
• لیفت سینوس: جابجایی غشای سینوس و پر کردن فضا با مواد پیوند.
• افزایش عرض یا ارتفاع استخوان: قرار دادن مواد در ناحیه باریک یا کوتاه فک.

4. استفاده از غشا (در صورت نیاز):

• برای محافظت از مواد پیوند و جلوگیری از رشد بافت نرم، غشای مخصوصی روی ناحیه قرار داده می‌شود.

5. بستن ناحیه جراحی:

   لثه با بخیه بسته می‌شود تا فرآیند بهبودی آغاز شود.

6. دوره بهبودی:

• پس از جراحی، بیمار باید دوره‌ای برای بهبودی و ادغام مواد پیوند با استخوان فک طی کند (3 تا 6 ماه).
• در این مدت، استخوان جدید در اطراف مواد پیوندی رشد می‌کند و ساختار مناسبی برای نگهداری ایمپلنت ایجاد می‌شود.
• بیمار باید دستورالعمل‌های پس از جراحی را رعایت کند.

5. کاشت ایمپلنت دندان

• پس از ادغام موفقیت‌آمیز استخوان جدید، دندانپزشک ایمپلنت را در محل پیوند قرار می‌دهد.

مزایا ی جراحی پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت

جراحی پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت دندان مزایای متعددی دارد که نه‌تنها به بهبود عملکرد دهان و دندان کمک می‌کند، بلکه ظاهر و اعتمادبه‌نفس بیمار را نیز ارتقا می‌دهد. در ادامه مهم‌ترین مزایای این جراحی بررسی می‌شود:

1. امکان کاشت ایمپلنت در بیماران با تحلیل استخوان

بیمارانی که استخوان فک آن‌ها تحلیل رفته است، بدون پیوند استخوان قادر به دریافت ایمپلنت نخواهند بود. این جراحی تراکم و حجم کافی استخوان را فراهم می‌کند تا ایمپلنت به‌خوبی تثبیت شود.

2. افزایش دوام و پایداری ایمپلنت

پیوند استخوان پایه‌ای محکم برای ایمپلنت فراهم می‌کند که مانع از حرکت یا شکست ایمپلنت در طولانی‌مدت می‌شود. با استخوان قوی‌تر، طول عمر ایمپلنت به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.

3. بازسازی زیبایی صورت و فک

تحلیل استخوان می‌تواند باعث تغییر در ساختار صورت، ایجاد خطوط افتاده و پیری زودرس شود. پیوند استخوان با بازسازی حجم فک، ظاهر طبیعی صورت و زیبایی آن را بازمی‌گرداند.

4. جلوگیری از تحلیل بیشتر استخوان

پس از کاشت ایمپلنت، نیروهای واردشده از طریق ایمپلنت به استخوان فک منتقل می‌شوند و مانع از تحلیل بیشتر استخوان می‌شوند. این جراحی روند تحلیل استخوان را متوقف می‌کند.

5. بهبود عملکرد جویدن و گفتار

ایمپلنت دندانی با حمایت استخوان بازسازی‌شده، عملکرد طبیعی دندان‌ها را شبیه‌سازی می‌کند. بیمار می‌تواند بدون مشکل غذا بخورد و صحبت کند.

6. فراهم‌سازی شرایط برای درمان‌های پیشرفته‌تر

در برخی موارد، پیوند استخوان به بازسازی فک کمک می‌کند تا بیمار برای بازسازی کامل دهان یا کاشت پروتزهای پیچیده آماده شود.

7. کاهش خطر عوارض ایمپلنت

استخوان کافی اطراف ایمپلنت، خطر عفونت، جابه‌جایی یا شکست ایمپلنت را کاهش می‌دهد. این جراحی باعث می‌شود ایمپلنت به‌خوبی با استخوان اطراف خود ادغام شود (Osseointegration).

8. ارتقای اعتمادبه‌نفس و کیفیت زندگی

بازسازی کامل دهان با ایمپلنت‌هایی که روی استخوان قوی قرار گرفته‌اند، به بیمار احساس طبیعی بودن دندان‌ها و زیبایی لبخند می‌دهد. این موضوع تأثیر مثبتی بر اعتمادبه‌نفس و کیفیت زندگی بیمار دارد.

9. حفظ سلامت کلی دهان و دندان‌ها

با جایگزینی دندان‌های از دست‌رفته و جلوگیری از حرکت دندان‌های مجاور، سلامت بقیه دندان‌ها و فک حفظ می‌شود. تراکم مناسب استخوان مانع از ایجاد مشکلاتی مانند عفونت یا ناهماهنگی در بایت می‌شود.

10. انعطاف‌پذیری در انتخاب روش درمانی

پیوند استخوان امکان استفاده از روش‌های مختلف کاشت ایمپلنت، از جمله ایمپلنت‌های چندتایی و پروتزهای کامل، را فراهم می‌کند.

جراحی پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت دندان نه‌تنها شرایط لازم برای درمان موفق ایمپلنت را فراهم می‌کند، بلکه سلامت دهان و دندان، زیبایی و عملکرد طبیعی را به بیمار بازمی‌گرداند. این جراحی به‌ویژه برای بیمارانی که دچار تحلیل استخوان هستند، ضروری و مفید است.

 

مراقبت های بعد از عمل پیوند استخوان برای ایمپلنت

مراقبت‌های پس از عمل پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان نقش بسیار مهمی در بهبود سریع‌تر، جلوگیری از عوارض و موفقیت بلندمدت درمان دارد. در ادامه، دستورالعمل‌های کلی برای مراقبت پس از این جراحی ارائه می‌شود:

 

1. مدیریت درد و تورم

• داروهای مسکن و آنتی‌بیوتیک‌ها: داروهای تجویزشده توسط پزشک را طبق دستور مصرف کنید تا درد و خطر عفونت کاهش یابد.
• کمپرس سرد: در 24 تا 48 ساعت اول پس از جراحی، از کمپرس سرد روی گونه در ناحیه جراحی استفاده کنید. این کار به کاهش تورم و درد کمک می‌کند.
• گرم‌کردن ناحیه: پس از 48 ساعت، می‌توانید از کمپرس گرم برای بهبود جریان خون و کاهش تورم باقی‌مانده استفاده کنید.

2. رعایت بهداشت دهان و دندان

• مسواک‌زدن: از مسواک‌زدن مستقیم محل جراحی خودداری کنید. سایر نواحی دهان را با دقت و ملایمت تمیز کنید.
• شست‌وشوی دهان: از روز دوم یا سوم، دهان خود را با محلول شست‌وشوی نمکی (نصف قاشق چای‌خوری نمک در یک لیوان آب گرم) یا دهان‌شویه تجویزشده توسط پزشک شست‌وشو دهید.
• از غرغره شدید خودداری کنید.

3. تغذیه مناسب

• غذاهای نرم و خنک: در روزهای اول، غذاهای نرم مانند سوپ، پوره، ماست و اسموتی مصرف کنید.
• از خوردن غذاهای داغ، سفت یا تند خودداری کنید.
• مایعات کافی: آب و مایعات سرد مصرف کنید، اما از نی برای نوشیدن استفاده نکنید، زیرا ممکن است به محل جراحی فشار وارد کند.

4. اجتناب از فعالیت‌های سنگین

• استراحت کافی: در چند روز اول از فعالیت‌های بدنی سنگین یا ورزش خودداری کنید، زیرا ممکن است فشار خون را افزایش داده و باعث خونریزی شود.
• پرهیز از خم‌شدن: خم‌شدن یا بلندکردن اجسام سنگین می‌تواند فشار روی ناحیه جراحی را افزایش دهد.

5. پرهیز از عادت‌های مضر

• دخانیات و الکل: حداقل 2 هفته پس از جراحی از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید، زیرا این عادات باعث تأخیر در بهبود زخم و افزایش خطر عفونت می‌شوند.

6. جلوگیری از عفونت و خونریزی

• فشار روی زخم: در صورت خونریزی، یک گاز استریل روی ناحیه قرار دهید و با فشار ملایم نگه دارید.
• اجتناب از تحریک محل جراحی: از لمس ناحیه جراحی با زبان یا انگشت خودداری کنید.

7. پیگیری‌های منظم با دندانپزشک

• حتماً جلسات پیگیری با دندانپزشک یا جراح خود را انجام دهید تا وضعیت بهبود و ادغام استخوان بررسی شود.
• در صورت مشاهده علائمی مانند تب، درد شدید، تورم غیرعادی یا خونریزی مداوم، فوراً با پزشک تماس بگیرید.

8. استفاده از پروتز یا محافظ دهان (در صورت نیاز)

• اگر پزشک از پروتز موقت استفاده کرده باشد، باید طبق دستورالعمل آن را تمیز و استفاده کنید.
• زمان بهبودی کامل معمولاً 3 تا 6 ماه طول می‌کشد تا استخوان جدید با استخوان فک ادغام شود.
• در این مدت، رعایت مراقبت‌های ذکرشده و همکاری با دندانپزشک، موفقیت درمان را تضمین می‌کند.

 

عوارض احتمالی پیوند استخوان برای ایمپلنت

پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان معمولاً یک روش ایمن و موفقیت‌آمیز است، اما مانند هر عمل جراحی دیگری، ممکن است عوارضی را به همراه داشته باشد. آگاهی از این عوارض به بیمار کمک می‌کند تا مراقبت‌های لازم را انجام دهد و در صورت بروز مشکلات، به‌موقع به دندانپزشک مراجعه کند. در ادامه به عوارض احتمالی این جراحی اشاره می‌کنیم:

1. درد و ناراحتی

درد در ناحیه جراحی یک عارضه طبیعی است که معمولاً با مسکن‌های تجویزشده کنترل می‌شود. اگر درد شدید یا طولانی‌مدت باشد، ممکن است نشان‌دهنده عفونت یا مشکل دیگری باشد.

2. تورم و کبودی

تورم و کبودی در ناحیه جراحی و اطراف گونه‌ها شایع است و معمولاً طی چند روز کاهش می‌یابد. در صورت افزایش تورم یا عدم بهبودی، نیاز به ارزیابی پزشکی است.

3. خونریزی

داشتن خونریزی خفیف در ساعات اولیه پس از جراحی طبیعی است. اما خونریزی مداوم یا شدید ممکن است به دلیل مشکلات انعقادی یا تحریک ناحیه جراحی رخ دهد.

4. عفونت

یکی از عوارض شایع جراحی‌های دهان، عفونت است که می‌تواند باعث درد، تورم و قرمزی ناحیه شود. مصرف دقیق آنتی‌بیوتیک‌ها و رعایت بهداشت دهان از این مشکل جلوگیری می‌کند.

5. شکست پیوند استخوان

در برخی موارد، استخوان پیوندی ممکن است با استخوان فک بیمار ادغام نشود. این وضعیت ممکن است نیاز به تکرار جراحی یا استفاده از روش‌های جایگزین داشته باشد.

6. مشکلات مربوط به سینوس (در فک بالا)

در جراحی لیفت سینوس، احتمال سوراخ شدن غشای سینوس یا ایجاد عفونت سینوسی وجود دارد. این مشکلات می‌توانند باعث درد، ترشحات بینی یا احساس فشار در سینوس شوند.

 

چگونه از عوارض جلوگیری کنیم؟

• انتخاب یک جراح مجرب و ماهر.
• رعایت دقیق دستورات پزشک قبل و بعد از جراحی.
• پرهیز از مصرف سیگار و الکل.
• رعایت بهداشت دهان و دندان.
• مراجعه فوری به پزشک در صورت مشاهده علائم غیرطبیعی مانند درد شدید، تب یا تورم غیرعادی.

بیشتر عوارض احتمالی پیوند استخوان قابل پیشگیری یا درمان هستند، به شرطی که بیمار تحت نظارت دقیق دندانپزشک باشد و مراقبت‌های پس از جراحی را رعایت کند. در دندانپزشکی تخصصی دکتر سهیلا دوستکی با جدیدترین متدهای روز دنیای دندانپزشکی و جراحی های حرفه ای دندانپزشکی با کادری مجرب در خدمت شما هستیم. جهت دریافت نوبت یا مشاوره با ما تماس بگیرید.